After dark, weekend voorbij… Fijne week iedereen.
George Coleman: Amsterdam after dark, Amsterdamse platenhoezen
Het is een verder geheel Amerikaanse aangelegenheid, dit in New York opgenomen jazzalbum uit 1979, maar behalve de standard Autumn in New York staat er ook het door George Coleman geschreven Amsterdam after dark op. En dus poseert hij met saxofoon op de grachten.
We voelen de herfstkou nog niet buiten café Krom. De regen is even opgehouden tijd om buiten te roken. ‘Jullie zijn beledigd als je om een vuurtje vraagt en een brandende sigaret aangeboden krijgt om mee aan te steken’; zegt zij. Ik kijk verbaast naar deze dame met haar trempramentvolle uitspatting en naar de man die mij behulpzaam zijn brandende aansteker voorhoudt. ‘Is helemaal niet waar’; zeg ik. ‘Nog nooit beledigd gevoeld als iemand dat deed’. ‘Jawel jullie voelen je dan beledigd in Uruguai niet daar is het normaal’. ‘Nou ik ben hier geboren en leef hier heel mijn leven, ik heb dit nog nooit gehoord’; kom ik nou toch een beetje geirriteerd terug. ‘Nee, ik ook niet’; zegt hij. ‘Als je vroeger om een vuurtje vroeg en iemand had zelf ook geen aansteker of lucifers dan zeiden ze dat ze wel een neukertje voor je hadden’. Verdomd dat is waar dat was ‘een neukertje’. Ik kijk hem blij aan, ik was het woord vergeten. Hij niet, terwijl hij toen zelf nog niet rookte. Ik wel. De uitdrukking vond hij toendertijd te ver gaan, ik ook. Ik verklap hem dat ik de woordkeuze toch wel snap, het heeft iets intiems, sigaret met andermans sigaret aansteken.
Er zijn veel mensen gestopt met roken, neukertjes kom je bijna niet meer tegen…
We zijn bezig 10 jaar WéVé maganizes te converteren naar digitale publicatie. Het is een hele geschiedenis geworden van de #Weteringbuurt die zich staande houdt, feest viert, saamhorigheid vasthoudt en informatie deelt. Dit alles met de bouw van de #NZ/lijn Vijzelgracht in een zeer prominente rol op de achtergrond.
Zes publicaties zijn inmiddels te bekijken;
www.prre.net/publicaties
of via
Vandaag loopt de pers bij drukkerij #robstolk met de uiteindelijke huisstijl in de kleuren van Salonboot Avanti… Klaar voor #SAIL2015
De salonboot De Avanti kent haar weg in de Amsterdamse grachten. Elegant, Charmant en met Service vaart ze met een nieuwe huisstijl.
Reder Vincent Horbach en zijn schipper Diederick zijn er trots op.
Onder hun eigen schild laten ze u de mooiste plekken van de Amsterdamse grachten zien en zorgen dat het u nergens aan ontbreekt.
Onvergetelijke manier om iets in de Amsterdamse grachten te vieren. Al is het de verjaardag van uw parkiet, die u niet heeft.
De salonboot De Avanti kent haar weg in de Amsterdamse grachten. Elegant, Charmant en met Service vaart ze met een nieuwe huisstijl.
Reder Vincent Horbach en zijn schipper Diederick zijn er trots op.
Onder hun eigen schild laten ze u de mooiste plekken van de Amsterdamse grachten zien en zorgen dat het u nergens aan ontbreekt.
Onvergetelijke manier om iets in de Amsterdamse grachten te vieren. Al is het de verjaardag van uw parkiet, die u niet heeft.
Deze afspraak werd in een ver verleden gemaakt door wijze vrouwen die een teruggetrokken leven leefde. Zij verdiepten zich in de geneeskrachtige werking van kruiden en bogen zich over levensvraagstukken. Vrijdag de 13e was de afgesproken dag dat ze samen kwamen om hun kennis te delen. Zij werden veel geconsulteerd door de mensen met ziekte, pijn of over zielenood. En zij hielpen met hun kennis.
Totdat de Kerk de dames te populair vond. De mensen moesten zich wenden tot de Kerk in tijden van nood. Enzo werd vrijdag de 13e de dag voor de heksenjacht, een ongeluksdag. Als een vrouw alleen of in een groep zich toonde en anders gekleed was, te mager was, pukkeltje had, gekke neus, of… was dit wellicht een heks en moest opgepakt worden en de brandstapel op.
Vanavond een netwerkborrel met alleen dames, wat kennis delen, anekdotes vertellen en wat er zo ter tafel komt. Onder het genot van een wijntje en een hapje. Kijk er weer naar uit, fijn… mijn vrijheid.
Kaatje verklaart me voor gek dat ik een aantal Valentijnskaarten per post heb verstuurd en nog veel gekker dat ik ze nog zelf maak ook. ‘Zo zonde van het papier, en postzegels zijn ook niet meer te betalen. Waarom doe je het niet gewoon digitaal. Ga eens met je tijd mee Mam’
Op Valentijnsdag zelf haalt Kaatje de post uit de brievenbus. ‘Ha een brief voor mij, zeker van jou?’ ‘Nee’ antwoord ik beslist ‘ik zou niet durven, zo ouderwets’. Dan is het even stil: ‘jeempie Mam, moet je kijken hoe lief. Die envelop met de grappige tekeningetjes erop, en dan die schattige tekst, en de kaart geknipt in een hart. Echt te lief! Ik denk dat ik wel weet wie dit heeft gemaakt.’ En met blozende wangetjes huppelt ze naar boven.
Vrijdagochtend 12 december, vroeg opstaan voor telefonisch interview met #radio1. Om 10 voor 7 ’s morgens de lucht in. Reactie gevend op het feit dat het feest is omdat het NZlijn-bouwterrein station Vijzelgracht opgedoekt wordt. Soort van dan… de helft tot nu toe.
Natuurlijk is het feest; de hekken zijn na meer dan 8 jaar verdwenen. De portaalkraan met zijn verplichte arbo piep, piep, piep, voor de bouwers is weg dus stil… Maar het werk is zeker nog niet klaar. Onder de grond zal er minstens nog 1,5 jaar hard gewerkt moeten worden. Met meer mankracht dan ooit ervoor op het stukje Vijzelgracht. Huizen van de 1e verzakking juni 2008 moeten nog opgeknapt worden. De aankleding van het kolossale entree station Vijzelgracht moet nog plaatsvinden etc…
Voorbereiding op het interview maakte dat weer meer dan duidelijk. Ja, het is een zichtbare mijlpaal. Het stuk grond ligt er nu verlaten bij. Er is een grote kerstboom geplaatst met heel veel lichtpuntjes. Het is wachten op de finale invulling; de ‘rode loper’ Het entree van Amsterdam over 1,5 jaar. Nee we zijn er nog niet… Stichting Gijzelgracht blijft actueel in mee denken, in de gaten houden & onafhankelijk communiceren. En informatie verzamelen om de opgedane kennis in te kunnen zetten bij soortgelijke projecten in de toekomst.
Later op die dag staan we op het lege bouwterrein rond de vuurkorven met een wijntje in de hand. De bewoners, ondernemers, gemeente ambtenaren en uitvoerders station Vijzelgracht, we delen onze bevindingen. Het is koud, maar goed om elkaar te zien. We drinken in goede harmonie dat wijntje, dat is in ieder geval gelukt.
prre* 